KUŞ DÖKÜMÜ (KISIM 2)

17.BÖLÜM

-Gözlerini kapatsan iyi olur.

-Neyden söz ediyorsun sen?

-Senin iyiliğin için ,korkmaman için .

Neyden bahsediyordu.Anlamıyorum.Ellerimde Davy'nin kanı ve o hala yerde yatıyor ,kan kaybediyor ama bizim beyimiz hala show derdinde diye düşünürken evin tahtalarından gelen büyük çıtırtılar ve farklı homurtu ve kıvranış tarzındaki hafif bağırışların önümde yatan Davy'den gelmediğini anlıyorum.

Kafamı yavaşça Davy'nin yerde yatan cansız ve gittikçe kansızlaşan bedeninden çevirirken;yavaşça diyorum çünkü çıkan gürültülerin kimden geldiğini anladığım için yeterince korkmuş durumdayım ve ne olduğunu anlamak ,görmek için olabildiğince yavaş hareket ediyorum.

Ama gerçekle eninde sonunda yüzleşiyorum.Başımı kaldırdığımda gördüğüm inanılmaz şey karşısında donup kalıyorum.Bu sefer de Jack hızlı hareket ediyor.Hemen Davy'nin yanına geliyor.aynı zamanda da benim şaşkınlığımın yeterince farkında ama daha önemli bir sorunu olduğu için hiç önemsemiyor.Aslında ben de 2 dakikalık bir donukluktan sonra kendime geliyorum.Davy'i kucağına almış Jack'i görüyorum.O halde nasıl kapıdan çıkacaklarını merak ediyorum.

18.BÖLÜM

Davy sedyede yatıyor.Yanında doktorlar ve hemşireler ve de ben koşuşturuyoruz.Onu ameliyata yetiştirebilmek için.Karnındaki şömine demirini çıkartabilmek için.Onun ölmemesi için .

Ben artık koşmayı bırakıyorum. Geri kalanını doktorlar halledecek,diyor hemşirelerden biri.Koridordaki sandalyelerden birine yığılırmışçasına oturuyorum.Başımı ellerimin arasına alıyorum ve belli bir süre de öyle kalıyorum.

Olanları düşünürken yanıma hastane polisi geliyor.Ne de olsa hasta karnında bir şömine demiriyle hastaneye geldi.Kayıttaki sekreter ona haber vermiş olmalı.Kafamı kaldırıp polis memurunun yüzüne bakıyorum.

-Arkadaşınız için üzgünüm, ama olayın nasıl olduğunu öğrenmem gerekiyor. Dedi.

-Anlıyorum, arkadaşımın evi benimkinin 40 -50 metre ötesinde , ona okulda yapılan müzikallerle ilgili bir şey sormaya gitmiştim.Ve ...

Biraz duraksıyorum.Konuşamıyorum çünkü  kelimeler boğazıma takılır gibi oluyor.Aslında boğazıma takılan şeyin sadece kendi tükürüğüm olduğunu biliyorum.Ama polise duygusal yönden harap olduğumu ve bu duruma gerçekten çok üzüldüğümü hissettirebilmek için bunu en az kendimin de hissetmesi gerektiğini düşünüyorum.Acınası bir ifadeyle:

-Ve onu öylece yerde yatarken buldum.

-Kimse yok muydu yan

ında?

-Hayır yoktu. Sanırım bir sakarlık yaptı ya da fazla alkollüydü, bilemiyorum.

-Anlıyorum, hanımefendi.derken pek de inanmışa benzemiyordu.Ama yapabileceği fazla bir şey yoktu ne suç vardı ortada ne de suçlu .Belki de inanmıştı.Her zamanki gençler işte fazla azdınız ve sonu böyle oldu,hak ettiniz siz bunu .Diyen bir ifade de olabilirdi bu bakış.Ama olayın üstünde pek durmadı.Sadece elindeki kağıtları doldurmamı istedi.İfade tarzı bir şeydi.Olayın nasıl olduğunu yani anlattıklarımı yazmıştı.Benden de altına adımı adresimi falan yazmamı istedi önemli bir şey olursa bilgilendirmek için .Evrakları doldurdum,polis memuruna verdim.Tam arkasını dönüp giderken :

-Arkadaşınızı siz mi getirdiniz? Dedi.

-IImmm,hayır.

-Acilden giriş yapmışsınız ama ambulansla gelmemişsiziniz.

-Yani?

-Onu evde yalnız yatarken bulduğunuzu söylediniz ama onu siz getirmediniz öyle mi?

-Aslına bakarsanız biraz tedirginim ve üzgün bu yüzden yanlış anlatmış olabilirim. Onu hastaneye ben getirdim. Evet ambulansla getirmedim çünkü o kadar vakti olduğunu düşünmüyordum.O yakınlarda olan başka birinin arabasıyla acile getirdik.Daha sonra da adam gitti.Hepsi bu kadar .

-Umarım doğruyu söylüyorsunuzdur genç bayan ve dua edin de arkadaşınız uyansın.Çünkü uyanınca onun da ifadesi alınacak.dedi.Bilmiş ve suçlu olduğumu ima eder bir bakışla .

***

Hastaneye geleli on iki saat oldu.Davy ameliyattan çıkalı ise altı saat.Onu yoğun bakıma aldılar.Ben koridorda oturuyorum.Jack'ten hala haber yok.Ve artık koridorda yürüyenlerin ayakkabılarının tıkırtısı beynimde yer etmiş ritmik dans topluluğu misali zıplıyor.Bu yorgunluğumu fark eden bir hemşire:

-Bana boşuna beklemeyin,eve gidin bir gelişme olacağını sanmıyorum.dese de ben 'teşekkürler' manasına gelen bir baş sallamayla geçiştiriyorum.Zira buradan o kadar kolay ayrılamayacağımı biliyormuşçasına koridordaki sandalyede sabahladığımı görerek uyanıyorum.

19.BÖLÜM

Jack yaptığından hiç pişmanmış gibi durmuyor.Davy'nin yaralanmasının üzerinden tam bir hafta geçti ama bir kere bile olsa hastaneye uğramadı.Hastaneye uğramayı da geçtim okula gittiğim zamanlarda yanıma gelip bir kere olsun Davy'i sormadı.Olayların nasıl geliştiğini görmesem Davy'nin bu duruma gelmesine neredeyse sevindiğini düşünüyorken hastane koridorunun ucunda her zaman siyahlar içinde olan adam belirdi. Bana doğru yürüyordu.Yavaşça.Bu sefer ki yürüyüşü o kadar dikkatimi çekmişti ki her zamankinden farklıydı, bunun anlamıştım.Daha sakindi,huzur ve güven vericiydi.Onun için az önce düşündüğüm şeylerin hepsini kaybediverecek güçteydi.Yaklaştıkça daha da arttı bu duygular.Verdiği huzurun, olan tüm olumsuzların içinde bile beni sakinleştirdiğini ve rahatlattığını onu izlerken anladım.

Çok fazla etkilenmiş olmalıyım çünkü yanımda gelip bana birkaç kere seslenip cevap alamayınca beni hafifçe sarstığında anladım.Ona bakakalmışlığımı silkindikten sonra şu cümlelerle gizlemeye çalışacaktım ama o konuşmaya başladı.

-İyi misin?

-Evet.Sad..Sadece dalıp gitmişim.dedim.

-Onu fark ettim.Davy'le ilgili bir sorun mu var.

-Aslında var.Yani hatırlarsan karnına dengesizin biri şömine demirini geçirdiği için bir haftadır yoğun bakımda.Derken sesim hafif yükselmiş olmalıydı ki o bu kadarına bile dayanamayıp kolumu eliyle kavrayarak koridorun daha uzak bir kısmına doğru beni ittikten sonra:

-Biraz sessiz konuşsan hepimiz için iyi olur.dedi.

-Anladım .Sanırım olmazsam kendime hastane odalarından birini seçmem gerekecek.dedim kolumu onun elinden kurtarırken.

-Neyden bahsediyorsun sen? Dedi sinsi bir gülüşle.

-Ne de olsa karnıma her an bir demir yiyebilirim .dedim kendime aşırı bir güvenle , onun yüzüne sinirli ve alaycı bir ifadeyle bakarak.

-Saçmalama . Bunun isteyerek olmadığını  biliyorsun.Sen de oradaydın değil mi.

-Madem kaza diyorsun neden hiç ziyaretine gelmedin ?

-Gelmediğimi nereden biliyorsun?derken biraz daha kızmış gibiydi .Sanki onun iyi bir insan olmadığını düşünmem onu rahatsız etmiş gibiydi.

-Senin görmemen benim onu ziyarete gelmediğimi göstermez.

-Pencereden mi girdin 12.kattaki odaya?

-Evet, beni biliyorsun yani artık hakkımda daha fazla şey biliyorsun.

-Biraz normal olamaz mısın acaba zaten korkacak bir şey yok .Hastane polisine olanları anlattım.

Yüzü biraz daha bozuluyordu ama bu sefer ki ifadesi daha çok 'işte bu yüzden ' der gibiydi.Yine de 'nasıl yani?' diye sormadan edemedi.

Onu kızdırmak hoşuma gitmeye başlamıştı bu yüzden:

-İşte bütün olanları anlattım.Senin Davy'le tartışmanı, onu ittiğini,onu nasıl yaraladığını ve senin...

-Ahhh! Şaka yapıyor olmalısın.Ama bunu tahmin ettiğim için pencereden geliyordum.

Ne kadar panik olduğunu gördükten sonra kollarımı birbirine bağladım.Yüzümdeki tebessümle başımı hafifçe sallarken.

-Evet tabi ki şaka yapıyorum.Eğer seni ihbar etmiş olsaydım okula gelirlerdi demi seni almaya.Ya da kapıda enselenirdin.

Başını ve yerde olan bakışlarını kaldırdı.Bana doğru baktı.Artık tebessüm ediyordu.Ve :

-Şaka anlayışını sevdim .Edify .dedi.Birlikte Davy'nin odasına doğru yürümeye başladık.

20.BÖLÜM

Aylardır neredeyse  ilk defa bu kadar rahat bir uyku uyumuştum.Davy  hastane kalmaya başladığından beri bu kadar rahat ilk defa...Çünkü yaklaşık 4 aydır Davy'nin uyanmasını beklemiştim ,yoğun bakımdan çıkmasını ,taburcu olmasını.

Ve sonunda beklediğim oldu.Davy bugün taburcu oluyor.Birkaç gün önce uyandığında benim fazlasıyla yorgun olduğumu fark etmiş olmalı ki uykusuzluktan göz altlarımda morlukların olduğunu fark etmek hiç zor olmasa gerek eve gidip dinlenmemi şiddetle isteyince onu kıramadım.Ve eve geldim.

Yatağımın bu kadar rahat olduğunu anlamak için bütün bunları yaşamam gerçekten yaşayıp yaşamamam gerektiğini düşündüm.Yataktan yavaşça doğruldum.Oldukça keyifli bir şekilde yorganımı üzerimden attım.Ayaklarımı yataktan aşağı doğru sarkıttım ve sallandırmaya başladım.Bu çocukça hareket bile bana oldukça keyifli ve eğlenceli geliyordu.Nasıl olursa olsun ,ne şekilde olursa olsun yaşamak güzeldi ve aldığımız her nefes için şükretmek gerekiyordu ,diye düşünüyordum yüzümü yıkarken ve ardından dişlerimi fırçalarken.Yaşama sevinciyle dolmuştum adeta .(çalan şarkı beautiful day-Joshua Radin) Aslında bu sevincin  bir diğer nedeni Davy'le çok iyi vakit geçirmemiz olmalıydı.Çünkü onun yanındayken kendimi çok rahat ve sanki çok güçlü bir destekçim varmış da her durumda yanımdaymış gibi hissediyordum.

***

Davy uzun bir zaman okula gelmediği için taburcu olur olmaz direk okula gitmek istediğini söyledi.Ben de tabi ki ne kadar ısrar edersem edeyim sonuç yine aynı oldu.Onun sözü geçti ,okulda buluşma teklifi kabul ettirilmişti bana .Odaya tekrar geldim ne giyeceğime karar vermek için dolabın kapağını açtım.Ahşap ve eski olan dolabın kapağının gıcırtısı her zamankinden daha az rahatsız ediyordu beni.Dolabın karşına geçtim.Bir elim çenemde diğer elim belimde ne giyeceğime karar vermeye çalışıyordum.

Çok fazla düşünmenin gereksiz olduğunu bildiğim için kot pantolon ve kot ceketimi aldım.Ceketin içine  de beyaz sweetshirt ü giydim.Çantamı alelade doldurdum ve bir şey yemeden evden çıktım.

4 ayda yeterince kilo vermemişim gibi hala bir şey yemiyordum.Aslında yiyemiyordum.Geçen 4 ay boyunca Davy için endişelendiğimden bir şey yiyemiyordum şimdi ise kendim için endişeleniyorum.

Çünkü artık büyük sorun kalktı Davy iyileşti. Sırada 2. Büyük sorun var.O da seçtikleri kurban:BEN.

Karanlık düşüncelerime o kadar dalmışım ki merdiven basamağını fark  edemiyorum tam düşerken bir el beni tutuyor,düşmemi engelliyor.Kafamı kaldırıp baktığımda aynı el gözümün önüne düşen saçlarımı yavaşça geriye atıyor.

-Jack?Ne işin var burada ?

-Sanırım seni düşmekten kurtarmakla meşgulüm.diyor ve bana göre sevimsizce bir gülüş  beliriyor yüzünde.Hafif ciddileşiyorum.Konuşmadan boğazımı temizlermiş gibi ıhmm diyorum.

-Tamamm.Açıkçası Davy'i görmeye gelmiştim eve ama evde yoktu.

-Dün konuştuk da o hastaneden  direk geçecekmiş okula,eve uğramayacakmış.

-Hmm,anlıyorum.Sanırım artık Davy'le benim olduğumdan daha yakınsınız.diyor baya imalı bakışlarla.

Derin bir nefes aldıktan sonra:

-Yaptığın onca şeyden sonra ne bekliyordun anlamıyorum Jack .Sen onlara istediğini yapacaksın ama onlar yine senin etrafında fır mı dönecek.

-Fır dönmek mi , sadece  telefonla bana haber vermenizi isterdim.

-Davy'nin sana söylediğini düşünmüştüm.Yani aslına bakarsan senden hiç bahsetmedi ben de sormadım.Bana sorarsan sen de biraz zamana bırak.

-Fazla zamanımız yok .dedi alçak ama duyulan bir sesle.Bunu o da fark etmiş olmalı ki şöyle düzeltti:

-Çocuklar gibi küs kalmamızın manası yok demek istemiştim sadece.biraz duraksadı.Sonra konuşmaya devam etti:

-Sen haklısın zamana bırakalım en iyisi, ama onunla konuşmadan da hiçbir ilerleme kaydedemeyiz ki, ben de seninle geliyorum.

-Okula ? Tabi gelebilirsin orası senin de okulun sonuçta ama... sözümü kesiyor:

-Davy'nin beraber geldiğimizi görmesinden mi korkuyorsun. Bunu mu söyleyecektin?

-Evet.

-Zaten ben de bu yüzden seninle geliyorum ya.dedi.Koluma girip yürümeye başladı.Bir yandan da neden gelmek istediğini anlatıyordu.Ama konuşma bittiğinde ben bu nedenlerin hiçbirini hatırlamıyordum.O konuşurken özellikle tatlı ve nazik konuşurken sadece ona bakakalıyordum.

-Tamam mı,anlaştık mı? Dedi.

Hemen kendimi toparlayıp evet der gibi başımı sallayarak geçiştirmeye çalıştım.Konuşmamızın sonuna doğru otobüs durağına varmıştık.O hala konuşmaya devam diyordu bense onu izliyordum sadece.Şaşkınlıkla bir adam nasıl bu kadar değişik olabilir.Sanki doktor Jeykıll ve mr.Hyde gibi(Çift kişilikli bir kahraman) gibiydi.Bazen büyülüyordu bazen de ...

21.BÖLÜM

Müzikaller 2 haftaya kadar başlıyor. 4 ay boyunca Davy'e olan olaylar yüzünden hiç dans ve şarkı hazırlamaya vakit olmadı.Zaten onunla fazla ilgilenmeseydim de yine pek hazırlanmazdım.Çünkü ne müzikalle ne de bursla ilgilendiğim var.Hele son olaylardan sonra iyice hayattan kendimi soyutlamış ,gerçek hayatta değil de fantastik bir dünyada yaşıyormuş gibi hissediyorum.

Kendimi her şeyin odak noktası olmuş gibi hissediyorum ve bu da beni oldukça rahatsız ediyor.

Aslında esas kız olmamdan daha rahatsız edici bir durum vardı:

Esas kurban olmam .

Her ne olursa olsun. ( Davy'nin yaralanması ya da Jack'le aramızın iyi olması gibi durumlardan bahsediyorum.)Bu durumlar benim esas kurban olduğumu unutturmaya ve bu işin sonunun kötü bitmeyeceğine inandırmaya yetmiyor.

Kafamda deli sorular yanımda Jack ile beraber okula  geldik.Onun da tahmin ettiği gibi Davy benim gelmemi bekliyordu.Ve  onun istediği gibi Davy bizi birlikte gelirken görmüştü.Başını önce yere eğdi,sonra etrafa gözlerini kısarak baktı biz ona doğru yaklaşırken.Yanına vardığımızdaysa bu  durumdan yeterince rahatsız olduğu belirtecek bir oflama tarzında ağzını havayla doldurdu ve o havayı yavaşça Jack'in yüzüne doğru bıraktı.Daha sonra bir sessizlik hakim oldu.Sadece kısa bir süreliğine tabii.Jack hariç kimse birbirinin yüzüne bakmıyordu.Sonunda koluma yediğim hafif dürtmeyle karışık çimdik darbesiyle (ki bunun anlamı 'muhabbet açsana' gibi bir şeydi) kendime geldim:

-Günaydın!Bu gün kendini nasıl hissediyorsun Davy? Diye sordum.

-Şu ana kadar inan mükemmel hissediyor-.Derken Jack araya girdi:

-Hadi ama dostum bunu daha ne kadar sürdüreceksin?.

-Gittiği yere kadar ya da ben ne kadar istersem o kadar .

-Davy şimdi bana bunu yapamazsın.Birbirimize ihtiyacımız var bunu sen de pekala biliyorsun.derken gözleriyle beni işaret ediyordu.

Anlamı yanımızda Dream var daha fazla açık konuşamıyorum , ne söylemek istediğimi sen anladın demekti.

-Tamamm.Anlıyorum beyler zaten benim de dersim vardı.Size iyi tartışmalar .diyerek oradan uzaklaştım.

Benden sonra ne konuştuklarını tabi ki bilmiyordum ama fazla merak etmeme de gerek kalmamıştı. Çünkü Davy  ders sonrasında bana konuştuklarını bir bir  anlattı.O da artık farkındaydı ben de bu işin içindeydim ve ona göre tehlikedeydim.Söylediklerinden anladığım kadarıyla Jack yapmaları gereken bir iş olduğunu ,Davy'nin bunun için seçildiğini ,bu işi onsuz başaramayacağına inandırmış onu.Hatta buna bir isim bile vermişler:Yaver.

Ona yaverim diye sesleniyormuş.Davy ise bu yaverlik olayını oldukça ciddiye almış görünüyordu.Bana söylemiyordu ama Jack'in söylediklerini anlatırken gözlerinin içi parlıyordu.Artık Jack ona vaat ettiyse.

Konu derinleştiğinden ve sohbet ilerledikçe Davy'nin vereceği tepkiden korktuğumdan konuyu değiştirmeye çalıştım:

-Müzikal işini ne yapacağız?

Tamamen aklından çıktığını belli eden bir ifade vardı yüzünde:

-Hmm . Bunu hiç düşünmemiştim.Daha yeni çıktım hastaneden.Biliyorsun .dedi.

Hahaha.Güleyim bari hastaneden yeni çıktın ama aklın başka işlere iyi çalışıyor.Diye düşündüm.

-Tabi.Anlıyorum.dedim.Aynı zamanda aklımdan başka şeyler geçerken ,mesela 'Biz neyiz?'. 4 ay boyunca onun yanındaydım.Perişan haldeydim.Ve bu perişanlığım fark edilemeyecek gibi değildi.

Ama bütün bu özverilerime rağmen 2 kelimelik cümleyi ona soramıyordum.'Biz neyiz?'

-Efendim?Dedi.

Fazla sesli söylemiş olmalıyım ki beni duymuştu.'Anlamadım ' demişti.Hoş bir tebessümle.

Ben de tebessümden aldığım cesaretle:

-Biz neyiz?Sevgili mi,arkadaş mı,dost mu,ne?

Tebessümün yerini kahkaha almıştı.Hafiften sinirlenmeye başlamıştım.Bu kahkahanın alelade bir 'takılma' olduğunu düşünmesinden korkuyordum.Bütün korkularım boşa çıkmıştı.Elimi tuttu.Bir yandan da gülmeye devam ediyordu.Bana doğru döndü,kendini toparlamaya çalıştı, küçük bir öksürükle boğazını temizledikten sonra :

-Bu akşam benimle sinemaya geliyorsun Sevgilim .dedi.

Benim için şaşkınlık ve mutluluk kavramları birbirine girmiş bir haldeydi.

22.BÖLÜM

Müzikal provaları bugün başlıyordu.Dün akşamdan sonra kesin olarak bu seçmelere katılma kararı almıştım.Çünkü dün akşam kiminle partner olacağıma karar vermiştim.

Davy bunun için mükemmel bir seçimdi.Artık bana gösterdiği ilgiden emindim ve bunu sadece işinin bir parçası olarak görmediğinin farkındaydım.Ama Jack bunu benden önce fark etmiş olmalıydı  ki aylar önceki o tatsız olay yaşandı.

Çantam hazırdı.Provalara dersten sonra başlayacaktık.Elbette orada biz olmayacaktık.Başka gruplar ya da solo dansçı ve şarkıcılar da olacaktı.Bu yüzden karışıklık olmaması için tiyatro salonundaki provadan önce herkesten koreografilerinin  hazır olması istenmişti.Bizim de Davy'le böyle bir hazırlığımız olmadığından derslere girmeyip özel dans odasında koreografimizi hazırlamayı düşünmüştük.

***

Önce şarkıyı kararlaştırmalıydık daha sonra da şarkıya eşlik edecek dansı belirlemeliydik. Beraber söyleyebileceğimiz bir şarkı olmalıydı:(PİNK: JUST GİVE ME REASON )

Tabi ki bu şarkıyı sadece ikimiz söyleyemezdik ben Sally'e söyledim o da birkaç arkadaşıyla beraber gruptaki kız tarafını ,Davy de aynı sayıda erkek arkadaşını çağırdı onlar da gruptaki erkek tarafını oluşturuyordu.Koreografimiz kız ve erkek taraflarının birbiriyle atışması şeklinde olacaktı.Müzikal süresi on beşer dakika olduğu için önce kız tarafı kendi içinde bir şarkı söyleyecekti daha sonra erkek tarafı kendi içinde finalde de grup birlikte şarkı söyleyerek gösteriyi bitirecekti. 

Kız grubunun yalnız söyleyeceği şarkı:SHARON JONES & THE DAP KINGS-THIS LAND IS YOUR LAND .Kostüm olarak seksenli yılların puantiyeli etekleri rengarenk gömlekleri kullanılacaktı.Erkek grubu da dansa katılacaktı ama şarkı söylemeyecekti.

Erkek grubunun yalnız söyleyeceği şarkı:MICHAEL JACKSON-THEY DON'T CARE ABOUT US .Kostüm olarak tabiî ki Michael Jackson tarzı takım elbiseler kullanılacaktı.Kız grubu dansa eşlik etmeyecekti.sadece şarkının başını müzik eklentisiz olarak onlar söyleyecek daha sonra sahne tamamen beylerin olacaktı.

Finalde söylenecek olan şarkı birlikte söylenecekti.Tamamen günümüz kıyafetleri kostüm olarak seçilecek ve kız-erkek atışması şeklinde sona erecekti.Bu kadar farklı konseptler seçmemizin nedeni jüriyi,onların öncesindeyse kendi hocalarımızdan oluşan eleme jürisini etkilemek istememizdi.

Tiyatro salonundaki provanın vakti gelmişti bütün gün çalışmıştık ve elemeleri geçmeyi umuyorduk.

Bizim sıramız gelene kadar gösteri yapan gruplardan şu ana kadar sadece 2 grup elemeyi geçebilmişti.Bunlardan birisi Jack'in ve siyah giyen arkadaşlarının topluluğunun grubuydu.Söyledikleri şarkı:THE WANTED-CHASİNG THE SUN

İkinci grup ise Susane'ın kendisi gibi yılışık kızlardan oluşan grubuydu.Söyledikleri şarkı:KATY PERRY-TEENAGE DREAM.

Sonuçlar açıklandığındaysa 20 gruptan sadece 6'sı elemelerden geçebilmişti .Bunların içinde biz de vardık.Elemeleri geçmiş olmamız sorumluğumuzu daha da arttırıyordu.Üstelik elemeyi geçen grupların,farklı gruplarla ya da ekstra bir grup daha kurarak 2.bir performans daha gerçekleştirmesi gerekiyormuş.

Burs  vermek için gelecek jürinin gelmesine 2 hafta var.Bu süre içindeki tüm provaları eleme jürisinin önünde yapacağız ve 2. Performans için gerekli partnerlerimizi onlar belirleyecek.Müzikallere hazırlanan öğrenciler de bu süre içinde derslerden muaf tutulacak.Bir de jüriler seçilme şansımızın yüksek olması için müzikalin göbeği olan Hindistan'dan da şarkılar ve danslar seçmemizi söylediler.

Ayrıca bu 2 hafta içinde okulun kuruluş yıldönümü balosu var.Bu baloya gitmek için sabırsızlanıyorum,zira bu Davy'le gideceğimiz ilk balo olma özelliğini taşıyor .Tabi beni davet ederse.

23.BÖLÜM

Balo sabahı...Geçen haftadan bu yana bu kadar şey değişeceğini hiç düşünmemiştim.Davy'le aramızın bu kadar gerginleşeceğini.Ne oldu da aramız açıldı?Ne olacak Jack'in işleri işte.Kendi ırkının devamı için kendine kız arıyor ve bu aralar yeni bir tane bulmuş.Yeni kurban.Davy'den de kıza yakın durması kızı ona getirmesini istemiş.Davy ise önceleri bana belli etmemeye çalışıyordu.Ama son zamanlarda yanımda çok durmamalar,okulda sevgili olduğumuzu belli edecek her türlü davranıştan kaçınmalar.

Bir şeyler döndüğünü anlamıştım.Sonunda bugün patlak verdi.Sabahın erken saatlerinde eve geldi.Bir akrabası hastalandığı için şehir dışına çıkması gerekiyormuş.Baloya benimle beraber gelemeyecekmiş.Bana:

-Sen başka biriyle gitmek istersen gidebilirsin.

-Yok,aslında bakarsan bu tarz şeyler hiç bana göre değil .dedim bütün bir heyecanımı yutkunarak.

-Yani gitmiyorsun kesin olarak ,öyle mi?

-Evet,Davy rahat ol birinin kollarında ilk balo dansımı edeceksem o sen olursun.

Eliyle boynumu yavaşça kavradı.Alnıma ufak bir öpücük kondurdu.

-Hemen mi gidiyorsun?

-Evet tatlım,dün geceden valizlerimi hazırlamıştım.dedi.Arkasını döndü hızlı adımlarla uzaklaştı.

Kapıyı kapattım.Onun evini gören pencereye yürüdüm.Eve gidişini izledim.Tuhaftı hiç üzgün görünmüyordu.Hele baloya gitmeyeceğimi öğrendiği zaman sanki keyfi daha da yerine gelmiş gibiydi.

Eve girdikten sonra perdeyi kapattım.Odama çıktım.Saat erken olduğu için yatağıma geri döndüm.Fakat baloya gidemeyeceğime o kadar üzülmüştüm ki uyamamıştım yine de öğleden sonraya kadar yataktan çıkmadım.Hiçbir şey yemedim zaten iştahım da yoktu.Bir ara kalkıp temizlik yapmaya karar verdim ama sonra ona da üşendim.Salona indim kanepede öylece oturdum.

Oturdukça düşünüyordum ,düşündükçe sırf balo için lise girişinde kazandığım burslardan arttırarak aldığım kırmızı elbise aklıma geliyordu.Aman Allah'ım ne kadar da aptaldım.Paramı o elbiseye verecek ve daha sonra ortada kalacak kadar aptal.Bu aptallığımı kendi yüzüme vurmak için ve bir daha aynı hataya düşmemek için merdivenlerden yukarı odama çıkıyordum.Aldığım elbiseyi dolabın kapağına asacak ve ona saatlerce bakacaktım.Evet tamamen aklımda olan şey buydu.

Baloya iki  bilemedin üç saat kalmıştı.Büyük ihtimal ben de aynı zaman dilimi süresince kırmızı elbiseme bakarak onun içinde olduğum hayaller kuracaktım.

Eteği ayaklarıma kadar uzanan hafif sırt dekoltesi ve ön tarafta hafif yırtmacı olan sade, üzerinde ön yaka kısmında nadiren işlemelerin bulunduğu kırmızı elbisem.Onu bu gece giymek için almıştım.

Ve öyle de olacaktı.Baloya gitmesem de evde tek başıma olsam bile elbiseyi giyecektim.Dolabın kapağından elbiseyi aldım .Önce güzel bir duş aldım kendime geldim,o depresif hali üzerimden atmak için.Daha sonra elbiseyi giydim.Saçımı rastgele dağınık topuz yapıp alelade bir tokayla tutuşturdum.Banyonun kapısını açtığımdaysa gördüğüm şey beni gerçekten şaşırtmıştı.

***

-Sen buraya nasıl girdin?

-Bunu gerçekten soruyor musun?Çünkü bu sorunun cevabını bildiğini sanıyorum.dedi.Üzerindeki siyah kuş tüylerini silkelerken.

-Bu yaptığın hiç hoş değil Jack.İstediğin zaman kuş adam ya da ona her ne diyorsan ona dönüşüp buraya gelemezsin.

-Ciddi olamazsın.Aşırı alaycı bir tavırla giydiği siyah takım elbisenin cebine eline sokarken.

-Gayet ciddiyim.Üstelik senin burada ne işin var.Baloda olman gerekmiyor mu?

-Ben de size aynı soruyu soracaktım.Hanımefendi,sanırım kavalyeniz kaçmış. Dedi.Bu sefer alayı bir gülüş halini aldı.

-Davy'nin bir yakınıyla ilgilenmesi gerekiyormuş.Ben de baloya gitmeyeceğim.

Eliyle  giymiş olduğum elbiseyi olduğumu işaret ederek:

-Hiç öyle görünmüyor onsuz gitmeye çok hevesliymişsin gibi görünüyor.

-Jack uzatma ve git lütfen zaten-

-Zaten gitmek için öldüğün baloya sevgilin senle gelemiyor,değil mi bunu söylemeyecek miydin?Artık itiraf et bana yalan söylemene gerek yok.dedi sanırım bunun samimi ve dost bir tavırla söylemişti.Ben de bu samimiyete inanarak:

-Doğru.Öyle ,evet o baloya gitmek için ölüyorum ve kavalyem yok.Ayrıca benimle gelmesini isteyebileceğim birisi de yok.Başımı  hafif aşağı çevirdim ,bakışlarımı kaçırdım.Çünkü onun  buraya beni baloya götürmek için geldiği belliydi.

-Anladım.dedi işaret parmağını çenesine koydu.Sen beni adamdan saymıyorsun .Hmm .İlginç

-Seninle ilgisi yok.Ben sadece Davy'le gitmek istiyordum o kadar.Ayrıca senin Susane'la gideceğini düşünmüştüm.O baloya çok gitmek istiyordum ama Davy'nin bunu duyunca hoşlanmayacağını  bildiğim için gitmemekte ısrar ediyordum.Jack sonunda beni baloya götürmek için son hamlesini yaptı ve:

-Dream,sana hiç akıl okuyabilme yeteneğimden bahsetmiş miydim?dedi.

Şaşkınlık ve utançtan ölecektim ve bu duygularımı da biliyordu öyle mi?

-Benimle baloya gelmek istediğini biliyorum, ne kadar saklamaya çalışsan da.

-Seninle mi?Aklımdan hiç de böyle bir şey geçirmemişken kendini önemli hissettiğini sanması canımı sıkmıştı.

-Tamam ,tamam en azından baloya gitmek istediğini biliyorum ve bunun için başka alternatifin yok tamam mı.?Sen de bunu  kabul et artık.

-Tamam kabul ediyorum ama akıl okuma yalanına kandığımı hiç sanma.Çünkü okuduğunu bilseydim bunu çok önceden anlardım.

-Pekala berbat bir yalancıyım ,değil mi? Samimiyetle konuştuğuna inandığım dakikalar o kadar tatlı ve dost canlısıydı ki bu dakikalara kanmış olup onunla baloya gitmeyi kabul etmiştim.Üstelik saçlarımı bile o yapmıştı.

-Hala inanamıyorum senin gibi biri -

-Benim gibi ,yani kaba ,odun,öküz kızların ruh halinden anlamayan ve onları kendi çıkarları için kullanan birini mi kast ettin ?dedi.Aynın önündeki taburede oturuyordum, o benim saçlarımı yapıyordu.Boşluğuma gelmiş olmalı ki direkt bir ifadeyle:

-Evet .dedim.

Benimseyen anlıyorum haklısın diyen bir surat ifadesi takılmıştı yüzüne.Çok fark ettirmemeye çalışıyordu ama bozulmuştu onun böyle birisi olduğunu  düşünmeme.Daha önce de böyle olmuştu ona kızdığımda ya da onun zalim biri olduğunun düşündüğüm de bozuluyordu hatta belki üzülüyordu.

-Evveet!Saçlar tamam,bir de makyaj lazım.Dedi ,konuyla ilgili bir şey söylemedi ya da kendini savunmadı.

-Makyaja gerek yok.Pek hoşlanmam da sadece gözüme bir kalem çekmem yeterli.Kendimi fazla kaptırmış olmalıydım.Kime neyi anlatıyordum.Daha fazla saçmalamadan:

-Sen beni aşağıda bekle ben hemen geliyorum.

-Tamam , ben aşağıdayım.

Evi fazla incelememesi ve kurcalamaması için hemen göz kalemini aldım ve alelade sürdüm.Artık baloya gitmek için hazırdım.Merdivenlerden aşağıya inerken topuklu ayakkabım çok ses çıkarmış olmalı ki salonun ortasından yavaşça merdivenin ucuna doğru yürürken elini cebinden çıkardı.Yüzünde 'büyülendim,harika görünüyorsun' gibi bir ifadeden daha çok kurbanını kesmeden önce onu yemleyen sahibi gibiydi.Ya da ben öyle algılıyordum bilemiyorum.Zaten karışık bir ruh halindeydim ve dalgındım.O dalgınlıkla son basamakta eteğin ucuna takılıp düşüyordum ki Jack beni tutuverdi.Kendimi çok aptal hissediyordum sanki bilerek yapmışım gibi onunla yakınlaşmak için.

Kim bilir belki de bile bile yapmıştım.

24.BÖLÜM

Balo salonuna girmeden hemen önce Jack kolunu girmem için uzattı.Baloya davetli her çift gibi biz de balo salonuna öyle girdik.(Balo salonunun kapısından içeri girerken çalan şarkı:The Lumineers-Scotland).Herkes bize bakıyor gibi geliyordu.Jack ve Dream olacak gibi değil.Bu çocuk ,bu kızı, bu partiye nasıl getirir? Muhtemelen hepsinin aklında bu soru vardı.Ancak bu sorunun cevabını ben de bilmiyordum.Aslında nasılından daha çok niyesini merak ediyordum ki cevabı çok da uzakta aramamam gerektiğini anladım.

Salonun içine doğru ilerledikçe gördüklerimden daha çok emin olmaya başladım.Jack buraya beni bazı şeyleri anlamam için getirmişti.Salonda o kızla beraber Davy'i görmem için,Davy'nin beni değil de o kızı baloya getirdiğini görmem için.Davy'nin benden çok ona olan sadakatini anlamam için. (Çalan şarkı:Rachel Rabin-Raise  the dead)

Yıkılmıştım. Bir yakınıyla ilgilenmesi gerekiyordu ,değil mi?

 O kızla şuan o kadar yakınlardı zaten.

***

Şaşkınlığımın yerini kızgınlık onun da yerini yavaşça sakinlik ve özgüven alıyordu.Davy beni hala görmemişti açıkçası ben de bunun için oldukça çabalıyordum.Tabi belli bir yere kadar.

Pencereye yaslanmış olan Jack'in yanına gidiyordum.Susane yakınlarda görünmüyordu.Bizim balo salonuna girerken ki halimizden çok etkilenmiş ve açıkça etrafındaki insanların olan tepkilerin çekinmiş olacak ki baloyu terk etmişti tahminimce.Jack'in yanına vardığımda hiç konuşmadan durdum.Tuhaftır ki o da hiç konuşmadı.Etrafta en azından bizim için sessizlik hakimdi ta ki balonun havasından sıkılmış olan gençler sazı eline alana kadar gençlerden birisi ellerini çırparak we will rock you 'yu söylemeye başladı.Herkes de ona eşlik etti.Bu, partinin önünü açtı ve bazılarımıza cesaret verdi.Ne konuda mı ?:DANS

Jack elimden tuttu ve beni dans pistine doğru çekiştirmeye başladı.Ona hem beden dilimle hem de sözcüklerle dans etmek istemediğimi anlattım.Jack başıyla Davy'nin olduğu tarafı işaret etti.Davy'nin o kızla çoktan dansa başladığını ve gayet iyi eğlendiğini görmem için:

-Bence artık biraz eğlenmek senin de hakkın.dedi.Direnmeyi bıraktım,o haklıydı biraz eğlenmek değil mi,Davy'nin yaptığı tam olarak da buydu çünkü.

-Provalarda Susane'la yaptığım tangoyu izledin mi?

Başımı hafif eğdim gülümseyerek:

-Evet.Çok mmm,çok sert bir danstı.

-Tamam,hatırladığına göre onu biraz yumuşatalım senin için ve dansa başlayalım.

(Çalan şarkı:Kaliopi-Crno I Belo)

Korkmuyordum onun gözlerine bakmaktan ve ayrıca kendimi de alamıyordum.Gerçek şu ki bunun için çabalamıyordum.Aramızda bir etkileşim olacağı için değil olamayacağı için.Çünkü bu dans benim Davy'e olan sevgimi değiştirmeyecekti.Azaltmayacaktı.Ona olan sevgimi Davy'nin yaptığı şeyler değiştirebilirdi ancak, o kızla olan dansı azaltabilirdi.Dansımızın sonlarına doğru tıpkı filmlerdeki gibi salonun ortasında sadece biz kalmıştık.Bu da Davy'nin bizi fark etmesine neden olmuştu.Şarkı bittikten sonra yanımızdan yavaşça o kızla beraber geçerken Davy kıza:

-Tatlım , hadi burası oldukça kalabalık daha sakin bir yere geçelim.dedi.O kadar açık ve kaba bir cümleydi ki bu tamamen benim duymam için kurulmuştu.Baloya gelmeme ,Jack'le gelmeme,onunla dans etmeme çok kızmıştı anlaşılan.

Bu sırada oldukça duygusal bir şarkı çalmaya başlamıştı.Ben de Jack'i öylece bırakıp gitmek istemediğim için dansa devam ettim.Benim sırtım kapıya dönük olduğu için ona sordum biraz zor konuşuyordum ve yutkunduktan sonra kendimi toparlayıp:

-Gerçekten,ıhmm,gerçekten de gidiyorlar mı?

-Evet,gidiyorlar.

-Hmmm.Sesimin tonu değişmişti.

-Biliyor musun,bir an peşlerinden gideceksin sandım.

-Olur mu canım sana ayıp etmiş olurdum.

-Hayır.Olmazdın.

-???

-Kendine ayıp etmiş olurdun,beni değil kendini küçük düşürmüş olurdun.derken gayet ciddiydi.Ve haklıydı ben bu kadar basit biri değildim ve olmayacaktım da.

25.BÖLÜM

Davy'le birkaç gündür hiç konuşmadık.Yani balodan sonra hiç konuşmadık.Bugün tiyatro salonunda provamız var.Konuşmasak bile birbirimizi görmek zorundayız.Gelirse tabii.Ayrıca bugün yeni gruplar ve grup elemanları,partnerler belli olacak.Yeterince gergin olduğum için diğer grup arkadaşlarımın kim olacağı konusuna pek endişelenemiyorum.İnanın Susane bile olsa umurumda değil.

Tiyatro salonunun kapısından içeriye giriyorum.Hemen hemen herkes gelmiş görünüyor, Davy bile gelmiş.Ama ortamda gergin bir hava var.Özellikle Davy ve Susane oldukça sinirli,Jack ise onların bu durumlarından dolayı endişeli görünüyor.

Yanlarına gidiyorum,partner seçmenlerinden bir hoca:

-Hah, Dream biz de seni bekliyorduk.

-??

-Dün gece Jack'le yaptığınız dansa hayran kaldık bu yüzden ikinci grup eşleşmendeki partnerin Jack olacak.dedi gülümseyerek.Hatta şarkımızı bile seçmişler.Ve grup sadece ikimizden oluşuyor,   yani bizler başrolüz.Seçtikleri şarkı ise iki aşığın hikayesini anlatan  bir hint müzikali.(SEÇİLEN ŞARKI: FANAA'DAN-MERE HAİTİ MEİN)

Şimdi yüzlerdeki gerginlik, endişe ve kızgınlığın nedenini anlıyorum. Aynı ifade benim de yüzümde belirmişti.Bütün bu gerginliğin üstüne hoca hemen provalara başlamamızı istemişti.

***

Günün tamamını provalara ayırmıştık.Fazlaca yorulmuştuk,hem fiziksel hem de ruhsal olarak.

Sally'le beraber otobüs durağına doğru yavaş ve bitkin adımlarla yürüyorduk.

Bir ara Jack'le ve Davy'le olan konuyu açmaya çalıştı.Ama sorduğu sorulara cevap alamayınca sustu,yürümeye devam etti.Otobüs durağına vardığımızda şanslıydık ki otobüs çok geçmeden geldi.Otobüste de hemen hemen hiç konu

şmadık.Onun ineceği yer zaten benden önceydi.Beş -on dakika sonra indi.Onun inişiyle beraber derin düşüncelerime geri dalmıştım.

Balo gecesinde olanları düşünüyordum.Jack'i,Davy'i,Davy'nin yanında olan kızı.Eveet, Davy'nin yanında olan kız,nerelerdeydi.Bir hafta boyunca onu hiç görmemiştim.Balo gecesinden sonra onu Davy'nin yanında ne de başka bir yerde görmemiştim.O kıza ne olmuştu?

Bu düşüncelerle evime doğru giden patika yoldan yürüyordum.

Yorgunluğumu atmak için önce soğuk bir duş aldım ve ardından uyumak için hemen yatağıma sokuldum.Çok geçtiğini sanmıyorum.Kapının hızla vurulduğunu duydum.Yataktan sıçrayışla kalktım.Hızlı adımlarla merdivenlerden indim ve kapıyı açtım.

Gelen Sally 'di.Yüzünde çok korkmuş ve endişelenmiş telaşlı bir ifade vardı.Onu böyle görünce ben de telaşa kapıldım:

-Ne oldu?

Telaşla içeri girdi.Salona doğru yürüdü.Televizyonun kumandasını arıyordu.Sehpanın üstündeki kumandayı kaptığı gibi televizyonu açtı ve o korkunç haberi gösterdi.

O kız kasabanın tenha yerlerinde bir çöp konteynırının içinde ölü olarak bulunmuştu.

Şaşkınlıktan küçük dilimi yutmuştum.Allah'ım bu nasıl olurdu? Haber gösterilirken altyazı olarak da bir hafta önceden kızın kayıp olduğu ihbarı yapılmış.

Haberle yıkılmıştım.Bu nasıl olurdu?O kız en son Davy'le beraber görülmüştü ki ihbara göre de öyleydi.En son Davy'leydi.Kendimi daha fazla tutamamış vestiyerden ceketimi alıp Davy'nin evine gidecektim.Tabi salonumda oturan Sally de benimle gelecekti.

-Dream nereye gidiyorsun?

-Bunun sorumlusuna hesap sormaya.

-Ne ,nasıl? Bunu yapanın kim olduğunu biliyor  musun ki ?

-Kuvvetli bir tahminim var ama ..

Şimdi aynı yumruklarla ben Davy'nin kapısını

çalıyordum.Kapıyı açtı, yüzünde bu hiddetin nedenini anlayamayan bir ifade vardı.Anlaşılan daha  haberi görmemişti.Kapıdan hızla içeriye girdim.Televizyondaki haberi gösterdim.Biraz şaşırmış gibi davrandı ama aslında bunu daha önceden bildiği için ona pek sürpriz olmamıştı.

-Bu senin hatan bunu biliyorsun .

-Sen neyden bahsediyorsun.dedi gözüyle sally'i işaret ederek.

Sally'nin yanında ona bunları açıkça soramayacağımı düşünüyordu.Ama yanılıyordu.Sally:

-Neler oluyor burada?Biri bana da anlatabilir mi?

-Tabi .dedim Sally'e döndüm:

-Sally bu anlatacaklarım sana deli saçması gibi gelebilir ama gerçekte yaşananlar tam olarak böyle.Jack kuş adam ,Davy onun yaveri ve Jack'in türünün devamı için ona eş arıyorlar.

-????Bu dediğin şeyler doğru olsa bile ölen kızla tüm bunların ne alakası var?

-Seçtiği kız gerçekten kaderindeki kız değilse o kız ölüyor.dedim.

Sally gülmeye başladı:

-Kusura bakma Dream ,sanırım sinirlerim bozuldu.

-Bana inanmıyor musun? Davy'e sor.Sally Davy'e döndü.

Davy kollarını birbirine bağlamış.'Deli saçması şeyler bunlar' diyen bir anlamda kaşlarını kaldırdı.

-Dream son zamanlarda çok yoruldun ve Davy'nin o kızla partiye gelmiş olması seni baya yıpratmış olmalı.dedi.Bana inanmadığı çok belliydi.

Sinirli ve telaşlı bir halde elimi başıma koymuş salonun ortasında dolanıyordum.Bu duruma daha fazla dayanamayan Sally:

-Ben gideyim en iyisi bunu kendi aranızda halledin.

-Hayır Sally ,yalnız gitmiyorsun ben de seninle geliyorum.

-Dream bunun çok iyi bir fikir olduğunu sanmıyorum.Sen burada Davy'le kal ve aranızdaki şey neyse onu konuşup halledin.Beni de lütfen bu işe karıştırma.

Sesinin tonu değişmişti,sanırım korkmuştu ve başının belaya girmesini istemiyordu.Haksız da sayılmazdı.Bu yüzden yalnız gitmesine izin verdim.

Sally'nin gittiğinden emin olduktan sonra Davy:

-Ne yaptığını sanıyorsun sen,aklını mı kaçırdın?

-Hayır tam aksine aklım başıma yeni geldi.Olanları artık birilerine anlatmamız gerekiyor.

-Dream bunları kimseye anlatamazsın yoksa başımız belaya girer.

-Başımız ya tabi başınız, hep kendinizi düşünün siz Jack'le .Ya diğer insanlar,kurban verilen o kadar kız ne olacak?!Davy onlar ölüyor ve onları siz öldürüyorsunuz farkında mısın bilmiyorum ama.

-Benim değil ,Jack'in yüzünden .

-O kızları sen getiriyorsun ona ,yardım ediyorsun.Sen de onun kadar suçlusun.

-Dream anlamıyorsun.Bunu yapmak zorundayım.

-Neden?

-Seni,kendimi korumak için başkalarını kurban vermek zorundayım.

-Davy ,lütfen bunun başka bir yolu olmalı.İnsanların gözümün önünde, neden öldüklerini bilerek susamam.Suçlusu kim olursa olsun, sen Jack ya da bir başkası.Bunu sen durduramıyorsan ben durdurmanın yolunu bulurum.